Various Artists - 'Digiseeds | Compiled By Ambientium'
Achtergrond
Joepie, wintertijd! Duistere dagen vol intimiteit zijn de ideale gelegenheid voor een diepe muziekbeleving. Ideaal tijdstip dus voor het label Ultimae om een nieuwe ambientreeks te lanceren. ‘Digiseeds’ is het eerste hoofdstuk in een nieuwe serie releases met als opzet de luisteraar onder te dompelen in een zachte, huiveringwekkende ambientmijmering.
Hoewel dit opzet niet geheel nieuw is voor het gespecialiseerde Franse label, dat meermaals per jaar gelijkaardige releases op de markt brengt, mag de Tsjechse artiest Lubos Cvrk ofte Ambientium toch maar even de spits afbijten. Hij gunt de aanhoorder een blik in zijn platenkoffer en haalt daar twaalf gemoedsgeladen songs uit, mooi verdeeld over een beklemmende A-zijde en een wat meer eclectische B-kant, voor vinylliefhebbers dan.
De eerste kant, die bestaat uit zes mooi aan elkaar geregen muziekstukjes, bevat als grote rode draad een combinatie van minimalisme en natuurimpressies. Beperkte scapes, subtiele sfeertonen en veel water- en klatergeluidjes doen in een nogal tochtige, holle omgeving met veel klank en weinig melodie daadwerkelijk wegmijmeren. Met langzame omwentelingen presenteert de sfeermaker een soort van meditatieve droom waarin gasten als de Belgische klankmeester Sonmi451 of het Griekse duo One Arc Degree een fijne plek krijgen. Af en toe komen enkele downtempo baspulsen of diep stompende, lome ritmes om de hoek kijken. Vaker tekenen tegen het ijle, diepe geheel enkele kraakheldere frutsel- en knispergeluiden zich af.
De grote ongedwongenheid en zorgeloosheid zorgen echter voor een hoge spirituele uitstraling. Een breed spectrum van sfeergeluiden en hoog verheven (suggesties voor) melodieën blijft het opvallend stellen zonder bindende beats, een enkele diep bonkende hartslag in de man zijn eigen bijdrage Heartbeat niet te na gesproken. Zeker het nummer Melting van de Australische Mandrax – een naam geleend van een hallucinerende love drug uit de jaren ’60 – is meldenswaardig. Zijn quasi akoestische verzoening tussen klagerige cellodrones en een fris, dartelend pianospel is een verademende afsluiter voor dit half uur aan digitale natuurbeleving.
De tweede virtuele plaatkant is een stuk meer divers en presenteert zes afzonderlijke ambientprenten. Het gaat dan wel telkens om minimale stukken die opnieuw vol suggestie zitten en spaarzaam omgaan met thematiek of vaste melodie, maar de teneur is telkens anders. Martin Nonstatic laat buitenaardse robotgeluiden aandraven. Cloower Wooma lijkt voortdurend in een tochtige kloof te staan en Lars Leonhard zoekt met zijn benevelende Lucid Dreams het rijk tussen droom en realiteit op (net zoals de memorabele, gelijkgetitelde Em:t-plaat) met veel schuifelende, rafelende en druppelende klanken die in een traag pompende cadans voortbewegen. Stuk voor stuk zijn dit sterke ambientsongs, maar het feitelijke verhaal van de compilatie is hier helaas een beetje zoek.
Digiseeds krijgt met deze verzamelaar van Ambientium een veelbelovende start. Wat vooral opvalt, is dat binnen een vrij beperkt rijk van minimale ambient en dromerige soundscapemuziek toch heel veel beweging mogelijk is. Koppel dat aan de hoge kwaliteit en detailafwerking die Ultimae in zijn releases steekt, en het mag duidelijk zijn dat dit opnieuw een topproduct binnen zijn soort is.